အံ့ဩစရာပဲ
ပင္လယ္ျပင္ၾကီးထဲက ကၽြန္းကေလးမွာ
လူေတြအမ်ားၾကီိိိိိးေရာက္ေနၾကတယ္
ဒီလူေတြအမ်ားၾကီးထဲမွာ
ငါ့လူမ်ဳိးေတြရွိတယ္
ငါ့လူမ်ဳိးေတြရွိတဲ့အရပ္ကုိ
ငါအလည္တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့တယ္။
ဒီေလာက္ေဝးတဲ့အရပ္
ဒီေလာက္လွမ္းတဲ့ေနရာ
အေၾကာင္းမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ ့
လူေတြေရာက္လာၾကမယ္
အပန္းေျဖဖုိ႔ အနားယူဖုိ႔
ဟန္းနီးမြန္းထြက္ဖုိ႔
ေငြၿဖဳံးဖုိ႔ စသည္ စသည္
အေနာက္ႏူိင္ငံသားေတြရဲ႕ ေငြၿဖဳန္းတဲ့ေနရာ
ေဒသခံေတြရဲ႕ ေငြသဲ့ယူတဲ့ေနရာ
လြပ္လပ္ခ်င္သူတုိ႔ရဲ႕ အလုံၿခဳံဆုံးေနရာ
အဲဒီလုိအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ေတာ့
ငါ့လူမ်ဳိးေတြ ဒီကုိ မလာႏူိင္ၾကဘူး။
စြန္႔စားခ်င္တဲ့စိတ္က တပုိင္းတစ
ႀကီးပြါးခ်င္တဲ့စိတ္က တပုိင္းတစ
မိသားစုမီးကုိၿငိမ္းဖုိ႔က တပုိင္းတစ
မေက်နိုင္တဲ့ေၾကြးကုိ ဆပ္ဖုိ႔က တပုိင္းတစ
ခ်စားေနတဲ့ အိမ္ႀကီးကုိ ေ႐ွာင္ဖုိ႔က တပုိင္းတစ
အားလုံးမွာ
မတူညီတဲ့ဘ၀ေပးေနာက္္ေၾကာင္းေတြနဲ႔
အားလုံးမွာ
တူညီတဲ့ ခါးသီးနာက်င္မွဳေတြနဲ႔
ငါ့လူမ်ဳိးေတြ
အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ ဒီကုိ လာၾကတယ္။
စတုိးဆုိင္ေတြမွာ
ညလုံးေပါက္ဘားဆုိင္ေတြမွာ
စားေသာက္ဆုိင္နဲ႔ ဘန္ဂလုိေတြမွာ
ႀကဳံရာက်ရာ ေန႔စားအလုပ္ေတြမွာ
ပုလိပ္ေတြနဲ႔ တူတူပုန္းတမ္းကစားရင္း
အလုပ္ရွင္ေတြနဲ႔ မေက်မလည္ျဖစ္ရင္း
ေန႔ဆုိင္းညဆုိင္း
မုိ႔အစ္နီရဲေနတဲ့ မ်က္လုံးေတြနဲ႔
ထုိင္းမွဳိင္းေလးလံေနတဲ့ ဦးေႏွာက္ေတြနဲ႔
ဆုိင္ရွင္ေတြအလုိက်
သူတုိ႔အလုပ္လုပ္ၾကတယ္။
ငါ့အမ်ဳိးေတြ
ေခ်းငွားလာတဲ့လမ္းစရိတ္္နဲ႔
တက္လာမယ့္ အတုိးကုိဆပ္ဖုိ႔
အလုပ္ရွင္ေတြရဲ႕ အႀကိမ္းအေမာင္းကုိခံရင္း
ရရာအလုပ္ကုိ မေ႐ြးတမ္း လုပ္ၾကတယ္။
ငါ့အမ်ိဳးေတြ
အခန္းက်ဥ္းကေလးမွာဝိုင္းငွါးျပီးစုေနၾကတယ္
တညလုံးအလုပ္လုပ္ျပီးတေန ့လုံးအိပ္ၾကတယ္
“ဘတ္”ေၾကးတလတခါ ေပးရတယ္
ငါ့အမ်ဳိးေတြ
ပုလိပ္သံၾကားရင္ ေရွာင္ပုန္းတတ္တယ္
အခ်င္းခ်င္းေတြ႔ရင္ ၀မ္းေျမာက္ၾကတယ္
ငါ့အမ်ဳိးေတြ
အႏွိမ္ခံရရင္ မုဆုိးဖုိအေၾကာင္းေျပာတယ္
နာက်င္စရာရွိရင္ ဒီေခတ္အေၾကာင္း ေျပာတယ္
ငါ့အမ်ဳိးေတြ
ပုိုက္ဆံရဖုိ႔
လုပ္ႏူိင္တာ အကုန္လုပ္တယ္
အရုိးသားဆုံး ေငြရွာၾကတယ္။
ငါ့အမ်ဳိးေတြ
သူတုိ႔ေျမကုိသူတုိ႔ခ်စ္္ၾကတယ္
သူတုိ႔ရုိးရာကုိ သူတုိ႔ျမတ္ႏူိးတယ္။
ငါ့အမ်ဳိးေတြ
သူတုိ႔ေတြ အုိးမကြာအိမ္မကြာအလုပ္လုပ္ခ်င္ၾကတယ္
သူတုိ႔ဘုရားေက်ာင္းကန္ကုိ သူတုိ႔ဖူးခ်င္္ၾကတယ္။
ငါ့အမ်ဳိးေတြ
သူတုိ႔ပညာေရးကုိ အဆုံးထိ သင္ခ်င္ၾကတယ္
သူတုိ႔တကၠသုိလ္ကုိ သူတုိ႔ လြမ္းေမာၾကတယ္။
ငါ့အမ်ဳိးေတြ
သူတုိဟာ လူသားအရင္းအျမစ္ ယုိစီးေနတာကုိမုန္းတယ္
သူတုိ႔ဦးေႏွာက္ကုိ သူတုိ႔တန္ဖုိးထားတတ္ၾကတယ္
ငါ့အမ်ဳိးေတြ
သူတုိ႔ဟာအမိႏူိင္ငံရ့ဲ အေမ့ခံလူသားေတြျဖစ္တယ္
တပါးႏူိင္ငံရဲ႕အႏွိမ္ခံအပယ္ခံေတြျဖစ္တယ္။
ငါ့အမ်ဳိးေတြ
သူတုိ႔ဟာ မိသားစုနဲ႔ မကြဲမျပား ေနခ်င္ၾကတယ္
သူတို႔မွာ လူသားဆန္တဲ့ စိတ္ခံစားမွဳရွိတယ္
ငါ့အမ်ဳိးေတြ
သူတုိ႔ဟာ
သူတုိ႔အိမ္သူတုိ႔ ျပန္ခ်င္ၾကတယ္
သူတုိ႔ေျမကုိ သူတုိ႔နမ္းရွိဳက္ခ်င္ၾကတယ္
သူတုိ႔နာက်င္မွဳေတြကုိ သူတုိ႔အဆုံးသတ္္ခ်င္ၾကတယ္
သူတို႔ေတြ တႏွစ္ၿပီးတႏွစ္
သူတုိ႔အိပ္မက္ေတြ တညၿပီးတည
အခုထိ
သူတုိ႔ဘ၀ေတြ အိမ္မျပန္ႏူိင္ေသးဘူး ။ ။
၂၆-၅-၀၇ ေန႔ ခရီးသြားအမွတ္တရ
(ေကာ့ပငမ္းကၽြန္း= ထုိင္းႏူိင္ငံ ထုိင္းပင္လယ္ေကြ႔အတြင္းရွိ ျပည္ပခရီးသြားအပန္းေျဖေရးလုပ္ငန္းျဖင့္ စည္ကားေနေသာ ကၽြန္းသုံးကၽြန္းထဲမွ ဒုတိယကၽြန္း)
ေနမြန္းသင္
၀၂.၁၁.၀၇
2 comments:
ကဗ်ာေလးကိုဖတ္ရတာ မ်က္ရည္ေတာင္က်မိပါတယ္။
“ခ်စားေနတဲ့ အိမ္ႀကီးကုိ ေ႐ွာင္ဖုိ႔က တပုိင္းတစ”
“အားလုံးမွာ
မတူညီတဲ့ဘ၀ေပးေနာက္္ေၾကာင္းေတြနဲ႔
အားလုံးမွာ
တူညီတဲ့ ခါးသီးနာက်င္မွဳေတြနဲ႔ “
“နာက်င္စရာရွိရင္ ဒီေခတ္အေၾကာင္း ေျပာတယ္”
စကားလံုးေတြမိုက္တယ္ဗ်ာ။ အိမ္နဲ ့ေဝးတဲ့ လူေတြရဲ ့နာက်င္မွဳ ေတြကို ကိုယ္စားျပဳေရးဖြဲ ့ေပးလို ့ေက်းဇူး ဗ်ိဳ ့။
Post a Comment