၀ဋ္နာကံနာ တစ္ခုပဲ
ဘယ္ေနရာမွ ေျပးမလြတ္ဘူး
ကိုယ္တူးတဲ့တြင္းနဲ႔ကိုယ္
စံုးစံုးျမဳတ္ေနတဲ့လမ္းရယ္
ေပါေလာေျမာေနတဲ့ အသိရယ္
လမသာတဲ့ညရယ္
ဘာကိုမွ အျပစ္မဆိုသာေတာ့
ေက်းဇူးတရားမွာ ေႏွာင္ဖြဲ႕
ဇာတိေမြးေျမနဲ႔ ေႏွာင္ဖြဲ႕
မကင္းရာမကင္းေၾကာင္းေတြနဲ႔
ၿမံဳးထဲကငါး
ေငြေၾကးဟာ ေဆးမျဖစ္ဘူး
ၾသဇာအာဏာဟာ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ မျဖစ္ဘူး
မာေက်ာလာတဲ့ ႏွလံုးသားနဲ႔
ကၽြတ္ဆတ္လာတဲ့ စိတ္နဲ႔
ေန႔ေလာ ညေလာ
အာ႐ံုေတြ ေ၀၀ါးခဲ့။
တာ၀န္လား ေႏွာင္ႀကိဳးလား
လားရာ မေကာင္းတဲ့ ေနထိုင္မႈ
သူရဲေကာင္းမျဖစ္တဲ့ ေပးဆပ္မႈ
ဘာကိုတြယ္တာလို႔မွ မဟုတ္ဘဲ
ဒီေနရာက ေျပးမလြတ္ဘူး
တင္းထားတဲ့ စိတ္မ်ား
ဘယ္ေန႔မ်ား ေထာင္းခနဲ
ကိုယ္နဲ႔ စိတ္ မတြဲတဲ့ ေန႔မ်ား
ဘယ္အခါမ်ား ၀ုန္းကနဲ
လူသူမသိ
အ႐ွိန္နဲ႔ ေတာက္ေနတဲ့မီး
အဲဒီလမ္းကို ေ႐ြးၿပီး
အဲဒီလမ္းကို မေ႐ြးခ်င္ဘူး။
အဆံုးနဲ႔ အစဟာ တစ္ခုထဲပဲ
အခ်စ္နဲ႔ အမုန္းဟာ တစ္ဆက္ထဲပဲ
အခုၾကည့္
ခ်ည္ေႏွာင္ထားတဲ့ ႀကိဳးရဲ႕အဆံုးမွာ
လြတ္ေျမာက္မႈကို ဆက္ခ်ည္ထားအံုးမွာလား
ဒီအထိ
ဘ၀ဟာ ႀကိဳးလိုပါပဲ။ ။
ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ပုဂၢလိကခံစားမႈ သက္သက္ပါ။ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အေျခအေနေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး မေတြးယူၾကဖို႔ အသိေပးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ေနမြန္းသင္
၀၆.၁၂.၀၇
1 comment:
တာ၀န္လား ေႏွာင္ႀကိဳးလား
လားရာ မေကာင္းတဲ့ ေနထိုင္မႈ
သူရဲေကာင္းမျဖစ္တဲ့ ေပးဆပ္မႈ
ဘာကိုတြယ္တာလို႔မွ မဟုတ္ဘဲ
ဒီေနရာက ေျပးမလြတ္ဘူး
တင္းထားတဲ့ စိတ္မ်ား
ဘယ္ေန႔မ်ား ေထာင္းခနဲ
ကိုယ္နဲ႔ စိတ္ မတြဲတဲ့ ေန႔မ်ား
ဘယ္အခါမ်ား ၀ုန္းကနဲ
လူသူမသိ
အ႐ွိန္နဲ႔ ေတာက္ေနတဲ့မီး
အဲဒီလမ္းကို ေ႐ြးၿပီး
အဲဒီလမ္းကို မေ႐ြးခ်င္ဘူး။
လူေတြမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အတြင္းစိတ္ကို ဖြဲ ့ထားတာ ထိမိတယ္ဗ်ာ။
Post a Comment