Sunday, April 27, 2008

သကၠရာဇ္အခ်ိဳးအေကြ႕ႏွင့္ ရထား

အခ်ိဳးအေကြ႕မွာ
အေရာင္တလဲ့လဲ့ ေတာက္ေနတဲ့ ေမတၱာတရားကို ေတြ႕တယ္။

အေမွာင္နဲ႔ ထုဆစ္ထားတဲ့ လမ္းမေပၚ
အစိမ္းတစုိစို ေသြးစက္ေတြ မေျခာက္ေသးဘူး
အခ်ိဳးအေကြ႕မွာ
ေအာ္သံေတြနဲ႔ ယက္ဖြဲ႕ထားတဲ့ နာရီတစ္လံုးေတြ႕တယ္။

သမိုင္းဟာ ရထားတစ္စင္းလို
အေကာင္းနဲ႔ အဆိုးကို သယ္ယူရစၿမဲ
ဘူတာေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခုေပါ့။

အေ႐ွ႕မွာ
အ႐ွိန္နဲ႔ ေတာက္ေနတဲ့ သံလမ္းကို ေတြ႕လား
ေသြးေခၽြးနဲ႔ ရင္းရတဲ့ အလုပ္ဆိုတာ
သစ္ပင္ေလးတစ္ပင္ စိုက္သလို မလြယ္ကူေပဘူး
အခုမပြင့္လည္း ေရေလာင္းရင္း ေပါင္းသင္ရင္း
ရာသီကို ေစာင့္အံုးေပါ့
သကၠရာဇ္တစ္ခုကို ေသြးေႂကြးအျဖစ္ ခ်န္ထားဖို႔
ဟန္ခ်က္ညီညီ
လည္ေနတဲ့ ဘီးကို အ႐ွိန္မေလ်ာ့လိုက္နဲ႔။

ေနမြန္းသင္
၂၇.၀၄.၀၈

ဆက္ဖတ္ဦးေနာ္…

Sunday, April 20, 2008

တေစၦ

အေမွာင္နဲ႔ အသားတက်
သူ႔ကိုယ္သူ မျမင္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ယစ္မူးမႈနဲ႔
ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္လံုးလံုး ကပ္ၿငိဂ်ိဳးထ
တဂ်စ္ဂ်စ္ ျမည္ေနတဲ့ အာေခါင္ျခစ္သံနဲ႔
ေဟာင္းေလာင္းပြင့္ေနတဲ့ အစာအိမ္ေတြကို
အသားစိမ္းတံုး တစ္တံုးလို အရသာခံ ကၽြတ္ကၽြတ္ကိုက္၀ါးေနပံု
“ဘယ္လက္ျဖင့္ ေသြးခြက္ကို ကိုင္၍
ညာလက္ျဖင့္ မ်က္ရည္ကို ညႇစ္ယူေသာက္ၿမိဳအံ့”
ဒီေန႔ေခတ္ရဲ႕ အကုသိုလ္အေမႊးအမွ်င္အထူဆံုးသတၱ၀ါ
ေန၀င္ၿဖိဳးဖ် ေမွာင္က်က် အရိပ္မွာ
မေသမ႐ွင္ တံစို႔ထိုးကင္ထားတဲ့ “ေျမပံု”ေပၚ
မိန္႔မိန္႔ႀကီးထိုင္ေနတယ္
တေစၦ။ ။

ေနမြန္းသင္
၂၀.၀၄.၀၈

ဆက္ဖတ္ဦးေနာ္…

Wednesday, April 16, 2008

တစ္ေယာက္တည္းက်တဲ့ သႀကၤန္

စိတ္ခ်ဥ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔
အခန္းေ႐ွ႕ လာရပ္တဲ့ သႀကၤန္ကို
ခြက္ေစာင္းနဲ႔ ခုတ္မိေတာ့မယ္
ပူလြယ္ကၽြမ္းလြယ္ ခပ္ေဆြးေဆြး ေနရာတခုဆီမွာ။

တူးပို႔ တူးပို႔ ၾကား႐ံုနဲ႔
စိတ္တလွပ္လွပ္ ျမဴးလို႔ ႂကြလို႔
ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ေအာင္း၀င္ေနတဲ့ အၫိႇဳ႕ဓာတ္လဲ
ေရစက္ေရေပါက္ေတြ ဆာတယ္။

ပ်င္းေျခာက္ေျခာက္
ေဆးလိပ္ပဲ နင္းကန္ဖြာ
မုန္႔လံုးေရေပၚလဲ မစားရဘူး
ေရစိုအပ်ိဳေတြလည္း မေငးရဘူး
ပိေတာက္ပြင့္ေတြ ဆာတယ္။

တစ္ေယာက္တည္း
သႀကၤန္ကို တိုးတိုးတိတ္တိတ္
ေလွာင္ကန္ထဲက ငါးေတြရဲ႕ ေျဖေဆးတစ္ခြက္
ငတ္ျပတ္ေနတဲ့ အေပ်ာ္ေတြရဲ႕ ထြက္ေပါက္တစ္ေပါက္
ယဥ္ေက်းမႈမ်က္ရည္ေတြရဲ႕ ကပြဲတစ္ပြဲ
ငါ…အသက္ တစ္ႏွစ္ ႀကီးၿပီလား
တကယ္ မရလိုက္တဲ့ အႏွစ္ တႏွစ္ကိုပဲ ဆာတယ္…။

ေနမြန္းသင္
၁၆.၀၄.၀၈

ဆက္ဖတ္ဦးေနာ္…

Friday, April 11, 2008

ဖုန္း

တံခါးကို ပိတ္ထားေပမယ့္
နားကို ပိတ္မထားတတ္ေတာ့ ခက္တယ္
တကိုယ္ေရ မြန္းက်ပ္ေလွာင္ပိတ္လာတဲ့အခါမ်ား
နားတစ္စံုကို မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္ နမ္းပစ္လိုက္ရမွ
စကားလံုးေတြ ေရငတ္ေျပတဲ့ေရာဂါ။

အိတ္ကပ္ထဲ၀င္ၿပီး
တက်စ္က်စ္ ကိုက္ခဲေနတဲ့အသံကိုေတာင္
မုန္းလို႔ နာလို႔ မရဘူး
ေခတ္ေရစီးကိုက ရပ္လိုက္တာနဲ႔ လဲၿပိဳသြားႏိုင္တဲ့အ႐ွိန္။

သိမ္ငယ္မႈေတြကို ပထုတ္ပစ္ဖို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္
လူေ႐ွ႕သူေ႐ွ႕ ထုတ္ႂကြားဖို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္
စကၠန္႔လိုက္ ေ႐ြ႕ေနတဲ့ အံ့မခန္းမႈေတြကို ေထာက္လွန္းဖို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္
ဒီေန႔ေခတ္မွာေတာ့ တကယ့္အေရးပါတဲ့အရာ။

ကူးလူးဆက္ဆံမႈဆိုတာ
ဂဏန္းေလး ဆယ္လံုးက်က္မွတ္ထား႐ံုနဲ႔
ကမၻာႀကီးတပတ္ လမ္းသလားလို႔ ရႏိုင္တဲ့အျဖစ္
ဒါ…ဒီေန႔ေခတ္ရဲ႕ မိလႅာက်ံဳးသမားေတြေတာင္ ရေနၾကတဲ့ အခြင့္အေရး။

ခင္ဗ်ားေရာ
ေန၀င္တာကို ေနာက္ကေန လိုက္ၾကည့္ေနရတဲ့ ေရာဂါကို ခံစားခဲ့ဖူးလား
ဒိုင္ႏိုေဆာေတြ မ်ိဳးျပဳန္းတဲ့ေခတ္မွာ
က်ေနာ့္ ေမေမေနတယ္
ေ၀းကတည္းက
စကားမေျပာရတာ ရက္ေပါင္းႏွစ္ရာ့တစ္ဆယ္။

ေနမြန္းသင္
၁၁.၀၄.၀၈

ဆက္ဖတ္ဦးေနာ္…