ေရခဲတုံး တစ္တံုးလို
ကိုယ့္ေအးစက္မႈနဲ႔ကိုယ္ အေငြ႔ပ်ံလို႔
ေနထိုင္မႈဟာ စပါးႀကီးေျမြတစ္ေကာင္လို ေအးတိေအးစက္
႐ုပ္ေတြ တစ္ထိုင္းထိုင္း စိတ္ေတြ တမိႈ္င္းမႈိင္း
အတြင္းသားမွာ ေလာင္တဲ့မီးက လြဲၿပီး
ႀကိဳးတစ္စလို ေခြက်ေနၿပီလား
ကိုယ့္သံသယနဲ႔
ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္ျပန္႐ႈိ႕တိုင္း
ေလာင္တဲ့မီးက မေရမရာ
ငါဟာ ဘယ္လို အမ်ိဳးအစားလဲ
ငါ့သံသယကိုလဲ ငါသံသယျဖစ္လို႔
ငါ့ျဖစ္တည္မႈကိုလဲ ငါမေက်မနပ္ျဖစ္လို႔
ငါ့စက္ဆုတ္မႈနဲ႔ ငါ့ကိုယ္ငါ ေအးခဲေနေတာ့တယ္။
ဆန္းေတာ့ဆန္းသား
ငါဟာ တစ္ခါတစ္ခါ သူရဲေကာင္းျဖစ္ခ်င္ၿပီး
က်႐ႈံးမွာကိုလဲ ေၾကာက္တတ္ေသးတယ္
ခုေတာ့ ငါဟာ ငါမဟုတ္တဲ့အတိုင္း
ငါ့ကိုယ္ငါ ေသးသိမ္တဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ ၾကည့္လို႔
ငါ့အတြင္းစိတ္ကို ငါကိုယ္တိုင္ ႐ြံ႐ွာလို႔
ခက္တာက
ငါ့ကိုယ္ငါလဲ ငါအစြဲက စြဲေနေသးေတာ့
မိုးကိုၿဖိဳၿပီး ေျမကိုလွန္မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးနဲ႔ပဲ
ငါေအာင္းတဲ့တြင္းထဲကေန အျပင္မထြက္၀ံ့ေသးဘူး
ငါဟာ စိတ္ကူးယဥ္၀ါဒီလား
သံသယ၀ါဒီတစ္ေယာက္ေကာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား
ကမၼ၀ါဒီတစ္ေယာက္လဲ ျဖစ္ႏုိင္ေသးတာပဲ
ဘုရားမႀကိဳက္ နတ္မႀကိဳက္တဲ့ အလုပ္ေတြနဲ႔ ၀ဲလည္ရင္း
ငါ့လိ္ပ္ျပာနဲ႔ငါ ခြက္ပုန္းခုတ္ေနရတာ
ငါကိုယ္တိုင္က ငါမဟုတ္ေတာ့တဲ့အတိုင္း။
က်င့္သားရလာတာနဲ႔အမွ်
လူသားဟာ အေရခြံထူလာတတ္သလား
ဒါမွမဟုတ္ ငါတစ္ေယာက္ထဲကပဲ
ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး နာဖ်ားေနတာမ်ားလား
ငါ့နာဖ်ားျခင္းက ငါ့ကို တေျမ့ေျမ့ ကိုက္ခဲလို႔
ငါဟာ လူသားဆိုတာေတာ့့ ဟုတ္ပါရဲ႕
ငါဟာ လူသားစစ္စစ္ ျဖစ္ရဲ႕လားဆိုတဲ့ အေမးက်ေတာ့
ငါ့မွာ အေျဖမ႐ွိျပန္ဘူး
တကယ္ေတာ့
အဲဒီေမးခြန္းကို ေၾကာက္လို႔
ငါမေျဖတာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့
သံသရာဆိုတာ
မေျဖႏိုင္တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုရဲ႕ အစလို႔
အဲဒီလိုလဲ ဘုရားေဟာထားခဲ့တာပဲေလ
ငါ့အေမးကို ငါမေျဖႏုိင္တာမ်ား
ျပစ္တင္ရက္စရာ မ႐ွိပါဘူး။
အခုခ်ိန္အထိေတာ့
ငါ့နာဖ်ားျခင္းက ငါ့ကိုတစစ္စစ္ ကိုက္၀ါးေနတုန္းပဲ။ ။
ေနမြန္းသင္
၁၄.၁၁.၀၇
2 comments:
"ေရခဲတုံး တစ္တံုးလို
ကိုယ့္ေအးစက္မႈနဲ႔ကိုယ္ အေငြ႔ပ်ံလို႔"
အေငြ ့ပ်ံျပီးေပ်ာက္ဆံုးသြားမွာ ေၾကာက္မိတယ္ဗ်ာ။
"အတြင္းသားမွာ ေလာင္တဲ့မီးက လြဲၿပီး
ႀကိဳးတစ္စလို ေခြက်ေနၿပီလား"
"ကိုယ့္သံသယနဲ႔
ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္ျပန္႐ႈိ႕တိုင္း"
"ငါ့လိ္ပ္ျပာနဲ႔ငါ ခြက္ပုန္းခုတ္ေနရတာ
ငါကိုယ္တိုင္က ငါမဟုတ္ေတာ့တဲ့အတိုင္း။" စကားလံုးေတြ အရမ္းၾကိဳက္တယ္ဗ်ာ။
Post a Comment