ေရာ္ဘာပင္ေတြကို
ဘ၀ရဲ႕ အခါးရည္တစ္ခြက္လို႔ ဖြဲ႔မယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ
ဘာနဲ႔ ခတ္ခတ္ မီးထပြင့္မွာပဲ
အဲဒီလို
ႏွလံုးသားကို နားလည္ေပးလိုက္တယ္။
အတြင္းစည္းထဲ စိတ္ကူးသံ အိုက္စပ္စပ္
ဘတ္စ္ကားေတြလိုပဲ
အဲဒီလို “ကမူး” မေရးခဲ့ဘူး။
ေတြးစရာ ႐ွိရင္
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြးပစ္လိုက္ဖို႔
အရိပ္က်ေနတဲ့ စံပယ္ပင္ေလးကို ငိုျပေနရတာနဲ႔
အနာက မက်က္ေတာ့ဘူး။
အေျခအေနအရ လက္မေထာင္လိုက္ေပမယ့္
ငိုက္စိုက္က်ေနတဲ့ ေခါင္းကို ဘယ္သူျမင္လဲ
ထိလြယ္က်လြယ္ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔
ဒီေခတ္ထဲ လြင့္က်လာတဲ့ ကံပါ။
ေခတ္ကထိုးႏွက္လိုက္တဲ့ ေဆးမွင္ေၾကာင္ေတြေပါ့
သူပုန္စိတ္က တစ္ျပားသားမွ မေလ်ာ့ေသးဘူး
ေမတၱာတရားကိုလဲ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္
ႀကီးေကာင္၀င္ေနတဲ့ စိတ္ကူးက
ဒီလိုပါ…
ဘာနဲ႔ ပြင့္ပြင့္
ပန္းစစ္ရင္ အေရာင္မေ႐ြးဘူး။ ။
ေနမြန္းသင္
၂၂.၁၁.၀၇
3 comments:
"အေျခအေနအရ လက္မေထာင္လိုက္ေပမယ့္
ငိုက္စိုက္က်ေနတဲ့ ေခါင္းကို ဘယ္သူျမင္လဲ"
"ေခတ္ကထိုးႏွက္လိုက္တဲ့ ေဆးမွင္ေၾကာင္ေတြေပါ့
သူပုန္စိတ္က တစ္ျပားသားမွ မေလ်ာ့ေသးဘူး"
ၾကိဳက္တယ္ဗ်ိဳ ့။
ေခတ္ကထိုးႏွက္လိုက္တဲ့ ေဆးမွင္ေၾကာင္ေတြေပါ့
သူပုန္စိတ္က တစ္ျပားသားမွ မေလ်ာ့ေသးဘူး
ေမတၱာတရားကိုလဲ အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္
ႀကီးေကာင္၀င္ေနတဲ့ စိတ္ကူးက
ဒီလိုပါ…
ဘာနဲ႔ ပြင့္ပြင့္
ပန္းစစ္ရင္ အေရာင္မေ႐ြးဘူး။ ။
I like so much this, and respect your creation.
u must have loads of tons of wounds to crate such heavy and strong poem! very nice!!!
Post a Comment