ဘာမွမဟုတ္တဲ့ေန ့ေတြမွာ
အလြမ္းေတြပဲ ရွည္လာတယ္။
စိတ္ခ်င္းဆက္ျပီး
အိပ္မက္ေတြဖလွယ္ၾကစို ့လား
တို ့ဘဝေတြ
မင္းလဲလို ့ငါမထူနိုင္တဲ ့အကြာအေဝးနဲ ့
ငါေမာလို ့မင္းမေခ်ာ ့နိုင္တဲ ့ကံႀကမၼာေတြနဲ ့
လက္ဖဝါးနုနုေလးကိုကိုင္ျပီး
ညလံုးေပါက္ စကားေတြေျပာေနမိတယ္
စိတ္ကူးထဲမွာ။
ပို ့စရာလူႀကဳံလည္းမရွွိေတာ့
ေျပာခ်င္တဲ့စကားေတြလည္း ငါ့ဆီမွာေသာင္တင္လို ့
မင္းလဲ ငါ့လ ိုစကားလံုးေတြနဲ ့ေရငတ္ေနမွာပါ
ခ်စ္သူေတြပါတဲ့
ဒီအေခတ္အခါၾကီးထဲ
လြမ္းတာေလးကိုဖြဲ႔ဖြဲ ့ႏြဲ ့ႏြဲ ့ဖြင့္ဟဖို ့ေတာင္
ေျပာစရာ ဖုန္းမရွိဘူး။
လူသားေတြပါ
ခံစားမိတာကုိ ဘယ္မွာသိမ္းထားရမွာလဲ
လူေတြထက္ပိုခ်စ္ျပီး
လူလိုသူလို စကားေျပာခြင့့္မရတာ
ဘဝမွာ အနာဆုံးပဲ။ ။
တကယ္ပါ ကၽြန္ေတာ္တို ့ဘဝမွာဖုန္းဆက္မရလုိ ့စိတ္ညစ္ရတာေတြ၊ ခၽိန္းတဲ့ ဖုန္းကိုေစာင့္ရင္း ေရွ ့လူ မျပီးလို ့မေျပမလည္ျဖစ္ရတာေတြ၊ စကားေလး ဆယ္မိနစ္စာေျပာဖို႔အေရး အေဝးၾကီးကေန အေျပးအလႊားလာခဲ့ရတာေတြ အဲဒီလို ခံစားဖူးသူေတြအတြက္…။
ေနမြန္းသင္
၂၉.၁၀.၀၇
2 comments:
ဘ၀တူေတြပါလားဗ် ..
အဲဒီအရသာကေတာ့ ခံစားဖူးမွသိတာဗ် ..
ဟတ္ ဟတ္ ခါးတယ္ေနာ္ အစ္ကို
ဟုတ္တယ္ဗ်ိဳ ့။ တကယ္အေရးၾကီးတဲ့ အခ်ိန္ဆို အဲဒါမ်ိဳးက ပိုျဖစ္တတ္တယ္ဗ်ာ။
Post a Comment